slide

Panosgn Panosgn
| 01-11-2013 | ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ!!! |Αν στο κατέβασμα των βιβλίων δε δουλεύει το name: xrhsths123 και το password: pass1234 αλλάξτε το name σε: xrhsths124 και το password σε: pass124 | Καλό διάβασμα |

menu1

4

1

2

a

3

Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Βοήθημα για τα Μαθηματικά της Δ' Δημοτικού στην τρίτη ενότητα (κεφάλαια 15-20)

Σας παρουσιάζω βοήθημα για τα Μαθηματικά της Δ' Δημοτικού. Είναι διαγωνίσματα για να βοηθήσουν τα παιδιά να δοκιμάσουν και να ελέγξουν τις γνώσεις τους στα κεφάλαια 15 - 20.

Αν κάποιος από τους γονείς ενδιαφέρεται για επιπλέον υλικό ας επικοινωνήσει μαζί μου στο  e-mail: panosgn@yahoo.com

Κάνοντας κλικ πάνω στην εικόνα μεταφέρεστε στις λεπτομέρειες της ανάρτησης.

Εκεί μπορείτε να διαβάσετε το βοήθημα αλλά και να το κατεβάσετε στον υπολογιστή σας ώστε να το τυπώσετε.

Για να διαβάσετε το βιβλίο στην οθόνη του υπολογιστή σας κάντε κλικ πάνω στην εικόνα που ακολουθεί ή πατήστε στον παρακάτω σύνδεσμο:
Διαβάστε το βιβλίο.

Για να κατεβάσετε το βιβλίο στον υπολογιστή σας πατήσετε στον παρακάτω σύνδεσμο:
Κατέβασμα του βιβλίου στον υπολογιστή μου.

Στο παράθυρο που θα εμφανιστεί εκεί που ζητάει:
Email or Profile name δώστε: xrhsths123
και εκεί που ζητάει: Password δώστε: pass1234
Κατόπιν κάντε κλικ στο κουμπί: Log in
Στο παράθυρο που θα εμφανιστεί κάντε κλικ στο κουμπί: Download
Καλή ανάγνωση.

Αν έχετε κάποιο πρόβλημα με το Profile name και το Password μπορείτε να δοκιμάσετε
τους παρακάτω συνδυασμούς:
   Profile name: xrhsths124    Password: pass124
   Profile name: xrhsths125    Password: pass125
   Profile name: xrhsths126    Password: pass126  
   Profile name: xrhsths127    Password: pass127
   Profile name: xrhsths128    Password: pass128    
   Profile name: xrhsths129    Password: pass129  
   Profile name: xrhsths130    Password: pass130  
Εναλλακτικά μπορείτε να φτιάξετε ένα δικό σας λογαριασμό στο http://issuu.com με δικό σας
Profile name και Password.

Το διαζύγιο βλάπτει στα... μαθηματικά!

Το διαζύγιο βλάπτει στα μαθηματικά
Τα παιδιά εμφανίζουν ψυχολογικά προβλήματα και δυσκολίες στα μαθηματικά αφού δρομολογηθεί το διαζύγιο.
Ουάσινγκτον 
Αρκετές μελέτες έχουν δείξει στο παρελθόν ότι το διαζύγιο των γονιών δημιουργεί προβλήματα στην ψυχική κατάσταση και τη συμπεριφορά των παιδιών. Τώρα μια νέα έρευνα διαπιστώνει ότι οι δυσάρεστες επιπτώσεις δεν περιορίζονται μόνο στο ψυχολογικό και το συμπεριφορικό επίπεδο αλλά επεκτείνονται και στις επιδόσεις στα μαθήματα, και συγκεκριμένα σε αυτό των Μαθηματικών.
Επίσης, προς έκπληξη των ερευνητών, τα προβλήματα φαίνονται να εκδηλώνονται κυρίως αφότου ξεκινήσει η διαδικασία του διαζυγίου και όχι πριν από την τυπική δρομολόγησή της.
«Οι περισσότεροι νομίζουν ότι τα ζευγάρια περνούν τις έντονες συζυγικές συγκρούσεις πριν το διαζύγιο» δήλωσε ο Χιούν Σικ Κιμ, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Γουϊσκόνσιν στο Μάντισον ο οποίος διεξήγαγε τη σχετική έρευνα. «Η αρχική μου πρόβλεψη ήταν ότι τα παιδιά των διαζευγμένων θα υφίσταντο τις αρνητικές συνέπειες πριν ακόμη ξεκινήσει η επίσημη διαδικασία. Η μελέτη μου όμως δείχνει ότι αυτό δεν ισχύει».
Από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό
Για να εξετάσει την επίδραση του χωρισμού των γονιών
πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη διαδικασία του διαζυγίου η έρευνα βασίστηκε σε δεδομένα που παρακολουθούσαν την πορεία 3.585 παιδιών από το νηπιαγωγείο ως την Ε΄ Δημοτικού. Ο κ. Κιμ συνέκρινε την πρόοδο των παιδιών των χωρισμένων γονιών με εκείνη των παιδιών που οι οικογένειές τους παρέμειναν σταθερές.

Τα αποτελέσματα της σύγκρισης, τα οποία δημοσιεύτηκαν στην επιθεώρηση «American Sociological Review»,  έδειξαν ότι μετά την έναρξη της διαδικασίας του διαζυγίου τα παιδιά των διαζευγμένων εμφανίζονταν να υστερούν σε σχέση με τους συμμαθητές τους στα Μαθηματικά και στις κοινωνικές δεξιότητες ενώ παρουσίαζαν περισσότερες πιθανότητες να υποφέρουν από άγχος, στρες και χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Όπως σημειώνεται, τα αναπτυξιακά προβλήματα παρέμεναν και μετά το διαζύγιο, αν και δεν διαπιστώθηκε περαιτέρω μεγέθυνσή τους. «Η μελέτη αυτή δείχνει ότι τα αρνητικά αποτελέσματα δεν γίνονται χειρότερα στο μετά το διαζύγιο στάδιο, αν και δεν υπήρξαν δείγματα ότι τα παιδιά των διαζευγμένων φθάνουν και πάλι στο επίπεδο των συνομηλίκων τους» τόνισε ο ερευνητής.
Πιθανές ερμηνείες
Ο κ. Κιμ αποδίδει τις κακές επιδόσεις στα Μαθηματικά στο γεγονός ότι το συγκεκριμένο μάθημα απαιτεί μεγαλύτερη συγκέντρωση και συνέπεια. «Η ανάγνωση δεν λειτουργεί τόσο σωρευτικά. Με τα αριθμητική όμως πρέπει να καταλάβεις τα προηγούμενα για να προχωρήσεις. Για παράδειγμα, αν δεν έχω καταλάβει ότι ένα και ένα κάνουν δύο, δεν μπορώ να καταλάβω τον πολλαπλασιασμό» εξήγησε.
Ο ειδικός απέδωσε τα αναπτυξιακά προβλήματα των παιδιών σε διάφορους παράγοντες, με πρώτους τους καβγάδες και την κακή διάθεση των γονιών καθώς και την αστάθεια στις συνθήκες διαβίωσης που προκαλεί ένα διαζύγιο _ από το ότι το παιδί πρέπει να μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα στους δυο γονείς ως το ότι τα οικονομικά δεδομένα της οικογένειας συνήθως υφίστανται αλλαγές.
«Επίσης οι γονείς που παίρνουν διαζύγιο δεν μπορούν ενδεχομένως να εστιάσουν όσο θα έπρεπε στη φροντίδα των παιδιών τους, Εχουν ίσως την τάση να μαλώνουν τα παιδιά και νομίζω ότι αυτό μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξή τους» υπογράμμισε ο ερευνητής.
Πηγή: Το Βήμα

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

28 Οκτωβρίου 1940



H Ιταλία κηρύσσει πόλεμο και προσβάλλει τα από Αλβανίας σύνορα της Ελλάδας. Συνάντηση Χίτλερ - Μουσσολίνι στη Φλωρεντία, τοπική ώρα 11.00. "Φύρερ, προελαύνουμε.." ήταν τα πρώτα λόγια του Μουσσολίνι.
Ο ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940 ήταν η πολεμική σύγκρουση μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας, η οποία διήρκεσε από τις 28 Οκτωβρίου 1940 μέχρι τις 23 Απριλίου 1941. Επίσημη έναρξη του Πολέμου θεωρείται η «επίδοση του τελεσιγράφου», ενώ μετά τις 6 Απριλίου 1941, με την επέμβαση των Γερμανών, συνεχίστηκε ως ελληνοιταλικο-γερμανικός πόλεμος.
Ο πόλεμος αυτός ήταν το αποτέλεσμα της επεκτατικής πολιτικής του φασιστικού καθεστώτος του Μπενίτο Μουσολίνι που είχε εγκαθιδρύσει στην Ιταλία. Στα μέσα του 1940, ο Μπενίτο Μουσολίνι, έχοντας ως πρότυπο τις κατακτήσεις του Αδόλφου Χίτλερ, θέλησε να αποδείξει στους Γερμανούς συμμάχους του Άξονα ότι
μπορεί και ο ίδιος να οδηγήσει την Ιταλία σε ανάλογες στρατιωτικές επιτυχίες. Η Ιταλία είχε ήδη κατακτήσει την Αλβανία από την άνοιξη του 1939, καθώς και πολλές βρετανικές βάσεις στην Αφρική, όπως τη Σομαλιλάνδη, το καλοκαίρι του 1940, αλλά αυτές δεν ήταν επιτυχίες ανάλογες αυτών της ναζιστικής Γερμανίας. Ταυτόχρονα ο Μουσολίνι επιθυμούσε να ισχυροποιήσει τα συμφέροντα της Ιταλίας στα Βαλκάνια, που ένοιωθε ότι απειλούνταν από τη γερμανική πολιτική από την στιμή που η Ρουμανία είχε δεχθεί την γερμανική προστασία για τα πετρελαϊκά της κοιτάσματα.

Τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου του 1940, ο Ιταλός Πρέσβης στην Αθήνα, Εμανουέλε Γκράτσι επέδωσε ιδιόχειρα στον Έλληνα Πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά, στην οικία του δεύτερου, στην Κηφισιά, τελεσίγραφο, με το οποίο απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο, προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία του Ελληνικού Βασιλείου, (λιμένες, αεροδρόμια κλπ.), για τις ανάγκες ανεφοδιασμού και άλλων διευκολύνσεών του για τη μετέπειτα προώθησή του στην Αφρική. Μετά την άρνηση του Πρωθυπουργού (το περίφημο «όχι»), ιταλικές στρατιωτικές δυνάμεις άρχισαν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις εισβολής στην Ελλάδα.

  • Αξίζει να σημειωθεί στο σημείο αυτό, ότι ανεξάρτητα των όσων έχουν γραφεί κατά καιρούς σε διάφορα έντυπα, ο πόλεμος αυτός δεν ήταν αιφνίδιος. Η επίδοση του τελεσιγράφου αναμενόταν ήδη από ημέρα σε ημέρα, η δε ημερομηνία αυτή της επίδοσης θεωρούνταν η πλέον πιθανή δεδομένου ότι αποτελούσε εθνική επέτειο του φασισμού στην Ιταλία από το 1925. Αλλά και από ένα τεράστιο δίκτυο πληροφοριών που είχε αναπτυχθεί τότε, σε συνδυασμό με διάφορα γεγονότα όπως αναφέρονται παρακάτω, οδηγούσαν με απόλυτη ακρίβεια την επερχόμενη πολεμική σύγκρουση κατά την οποία η Ελλάδα βρέθηκε τουλάχιστον έτοιμη να την αντιμετωπίσει.

Ο Ελληνικός Στρατός αντεπιτέθηκε και ανάγκασε τον ιταλικό σε υποχώρηση και μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου, σχεδόν το ένα τέταρτο του εδάφους της Αλβανίας είχε καταληφθεί από τους Έλληνες. Η αντεπίθεση των Ιταλών, το Μάρτιο του 1941, απέτυχε, με κέρδος μόνο μικρές εδαφικές εκτάσεις στην περιοχή της Χειμάρρας. Τις πρώτες μέρες του Απριλίου, με την έναρξη της γερμανικής επίθεσης, οι Ιταλοί ξεκίνησαν και αυτοί νέα αντεπίθεση. Από τις 12 Απριλίου, ο Ελληνικός Στρατός άρχισε να υποχωρεί από την Αλβανία, για να μην περικυκλωθεί από τους προελαύνοντες Γερμανούς. Ακολούθησε η συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς, στις 20 Απριλίου και με τους Ιταλούς, τρεις μέρες αργότερα, οι οποίες περαίωσαν τυπικά τον ελληνοϊταλικόγερμανικό πόλεμο.
Η απόκρουση της ιταλικής εισβολής αποτέλεσε τη πρώτη νίκη των Συμμάχων κατά των δυνάμεων του Άξονα στη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου και ανύψωσε το ηθικό των λαών στη σκλαβωμένη Ευρώπη. Πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι η νίκη των Ελλήνων επηρέασε την έκβαση ολόκληρου του πολέμου, καθώς υποχρέωσε τους Γερμανούς να αναβάλουν την επίθεση κατά της Σοβιετικής Ένωσης, προκειμένου να βοηθήσουν τους συμμάχους τους Ιταλούς που έχαναν τον πόλεμο με την Ελλάδα. Η καθυστερημένη επίθεση τον Ιούνιο του 1941, ενέπλεξε τις γερμανικές δυνάμεις στις σκληρές συνθήκες του ρωσικού χειμώνα, με αποτέλεσμα την ήττα τους στη διάρκεια της Μάχης της Μόσχας.

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Το όνομά μου είναι Πατρίς.



[Ομιλία καθηγητού κ. Σαράντου Καργάκου κατά την τελετή απονομής Αναμνηστικού Μεταλλίου και Τιμητικού Διπλώματος στους επιζώντες πολεμιστές στις επιχειρήσεις των περιόδων 1940-53 (Αλβανία, Μακεδονία, Ήπειρος, Θράκη, Κρήτη, Βόρειος Αφρική, Κορέα).]

Ο Βίκτωρ Ουγκώ σε μία ευτυχισμένη ποιητική του στιγμή είχε γράψει το στίχο:«Δεν γνωρίζω πια τ' όνομα μου· ονομάζομαι Πατρίς». Κάθε φορά που το χρέος μάς καλεί να τιμήσουμε αυτούς που έγιναν προσφορά θυσίας, με την απώλεια της ζωής ή της σωματικής αρτιμελείας, πρέπει να ενθυμούμαστε τους λόγους μεγάλων ανδρών, διότι μόνον αυτών η φωνή μπορεί να υψωθεί ως το οριακό σημείο, στο οποίο καταλήγει «ο τραχύς και δύσκολος της αρετής δρόμος», προς τον οποίο «πετάουν» μόνο τα γόνατα ανδρών γενναίων, όπως θα έλεγε ο Ανδρέας Κάλβος.

Η λήθη είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της μνήμης. Αλλά αν εξαλειφθεί από τους λαούς η μνήμη, τότε θα μοιάζουν με ασθενείς που πάσχουν από αμνησία.
Δεν θα γνωρίζουν από πού έρχονται κι από ποιους προέρχονται, με αποτέλεσμα να μην ξέρουν πού βρίσκονται και προς τα πού πορεύονται. Άν σβήσουμε το παρελθόν, πρόσφατο και παλαιό, θα ζήσομε σ' ένα ακατοίκητο μέλλον. Έχει πει μεγάλος μας ποιητής, ο Γιώργος Σεφέρης, την ακόλουθη διδακτική για μας φράση: «Σβήνοντας κανείς ένα κομμάτι από το παρελθόν, είναι σαν να σβήνει και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον κι είναι θλιβερή πια η ζωή, που μοιάζει με ακατοίκητο σπίτι»!

Από την άποψη αυτή είναι άξιες επαίνου οι Στρατιωτικές μας Σχολές και η πολιτική ηγεσία τους που δεν λησμονούν να τιμούν τα μεγάλα στρατιωτικά γεγονότα, να τιμούν τους επιζώντες παλαιμάχους και να συντηρούν το ευγενές στρατιωτικό πνεύμα, που για μας δεν ήταν ποτέ μιλιταρισμός αλλά πάθος προασπιστικό της εδαφικής μας ακεραιότητας, πόθος προασπιστικός της ειρήνης και σε παλαιότερους καιρούς πόθος απελευθερωτικός των αλύτρωτων ελληνικών περιοχών. Δεν παραβλέπω συμμετοχή σε πολεμικές επιχειρήσεις που καθορίζονταν από συμμαχικές υποχρεώσεις ή δεσμεύσεις. Αλλά σε γενικές γραμμές ο ελληνικός στρατός δεν πήγε αλλού παρά σε εδάφη στα οποία υπήρχε από αρχαιοτάτης εποχής εδραία εθνολογική βάση.

Τον πόλεμο του 1940-41 δεν τον προκαλέσαμε εμείς με κάποια δήθεν αφορμή. Απλώς, τον περιμέναμε και είχαμε τουλάχιστον ηθικώς επαρκώς προετοιμασθεί. Η Ελλάς, εξ αιτίας της Μικρασιατικής καταστροφής και των εσωτερικών κινημάτων, ήταν ακόμη αιματοβαφής. Οι πρόσφυγες δεν είχαν τελείως αποκατασταθεί. Αυτό που είχε αποκατασταθεί ήταν το εθνικό φρόνημα, το οποίο σε υπέρτατο βαθμό είχε οξυνθεί λόγω της αναίσχυντης συμπεριφοράς των Ιταλών όχι μόνο από τον τορπιλισμό της «Έλλης» και στην προβοκατορική ενέργεια να μας φορτώσουν τη δολοφονία του αρχιτσάμη ληστή Νταούντ Χότζα, αλλά και από την παλαιότερη κατάπτυστη ενέργεια του βομβαρδισμού και της καταλήψεως της Κερκύρας, εν έτη 1923 όταν ο ελληνικός λαός και στρατός ήταν κυριολεκτικά ράκη από το οδυνηρό πλήγμα της Μικρασίας. Το ενδεχόμενο μιας ολοκληρωτικής επιθέσεως του Μουσολίνι εναντίον της Ελλάδος ήταν ορατό και από τυφλούς μετά την απόβαση του ιταλικού στρατού στην Αλβανία στις 7 Απριλίου 1939, δηλαδή πέντε μήνες ενωρίτερα από την επίσημη κήρυξη του μεγαλύτερου πολέμου της Ιστορίας.

Ως την έσχατη στιγμή ο Μουσολίνι προωθούσε μία θωπευτική, καθησυχαστική πολιτική έναντι της Ελλάδος. Ο τότε πρεσβευτής της Ιταλίας Γκράτσι, μετά την επιστροφή του από την Ρώμη στις 12 Σεπτεμβρίου 1939, έφερνε προς το Μεταξά διαβεβαιώσεις του Ιταλού δικτάτορα, ότι η Ιταλία ακόμη και σε περίπτωση εμπλοκής της σε πόλεμο «δεν θα αναλάβει αύτη πρωτοβουλίαν επιχειρήσεων έναντι της Ελλάδος. Ίνα δε αποδειχθούν κατά τρόπον συγκεκριμένον τα αισθήματα, από τα οποία εμπνέεται έναντι της Ελλάδος, θα διαταχθεί η οπισθοχώρησης των ιταλικών στρατευμάτων 20 χιλιόμετρα από τα ελληνοαλβανικά σύνορα». Αυτά όμως, όπως θα έλεγε ο Άμλετ, ήσαν «λόγια, λόγια, λόγια». Όπως συχνά έχω γράψει, η προδοσία στην ευρωπαϊκή πολιτική είναι πάντα θέμα ημερομηνίας. Εξαιρείται η Ελλάς που το μέγα λάθος της -αν το δούμε από την οπτική της realpolitik- είναι ότι ποτέ δεν επρόδωσε σύμμαχο. Και παραμένει σολωμικώτατα, «πάντοτε ευκολόπιστη και πάντα προδομένη». Και πληγωμένη, από τα ίδια τα παιδιά της.

Πάντα βέβαια κάτι σάπιο -για να επανέλθω στον Άμλετ- υπήρχε στο βασίλειο της ευρωπαϊκής πολιτικής, αλλά ποτέ η ηθική σήψη, ο πολιτικός αμοραλισμός, ο κυνισμός και ο αιμοδιψής άνευ ουσιαστικών προσχημάτων, στρατιωτικός επεκτατισμός δεν είχε κορυφωθεί στο βαθμό όπου έφθασε κατά τα μοιραία έτη 1939-1941. Ενώ ο Μουσσολίνι απλόχερα μας έστελνε αναισχύντως τις αλλεπάλληλες ψευδείς εγγυήσεις, οι ένοπλες δυνάμεις του εφάρμοζαν συστηματικά την τακτική των «άδικων χειρών» με τον ανηλεή βομβαρδισμό πολεμικών σκαφών μας: του «Ορίωνος», της «Ύδρας», του «Βασιλέως Γεωργίου», της «Βασιλίσσης Όλγας», για να φθάσουμε στο αποτρόπαιο έγκλημα του τορπιλισμού τις «Έλλης». Αν ζούσε τότε ο δαιμόνιος Ταλλεϋράνδος, δεν θα εχαρακτήριζε τη βύθιση του ευδρόμου έγκλημα· θα το έλεγε λάθος. Διότι το λάθος στην πολιτική κοστίζει σ' αυτόν που το διαπράττει περισσότερο από το έγκλημα. Με την πράξη τους αυτή οι Ιταλοί δεν προσέβαλαν την Ελλάδα, Προσέβαλαν την Παναγία, που για τους Έλληνες είναι σύμβολο ιερό, συνταυτιζόμενο με την πατρίδα. Το λέει άλλωστε το δημοτικό:«Γιατί γιορτάζει η Παναγιά, γιορτάζει και η Πατρίδα».

Οι Έλληνες μαχητές του '40 δεν ήσαν προασπιστές του πατρίου εδάφους, όπως έλεγε το πρώτο πολεμικό μας ανακοινωθέν, ήταν εκδικητές της υβριζόμενης Μεγαλόχαρης, της Παντάνασσας και της Περίβλεπτης Παναγιάς, που επί 1500 χρόνια την ψάλλουμε και την θεωρούμε Υπέρμαχο Στρατηγό. Τα νικητήρια στέφανα σκέπασαν και πάλι τις εικόνες της Θεομήτορος και τις κεφαλές των Ελλήνων μαχητών, που πολεμώντας κατά κραταιού, με απόλυτη υπεροψία, αντιπάλου κατήγαγαν τρόπαια εφάμιλλα, ίσως και υπέρτερα των προγονικών. Όλος ο κόσμος στεκόταν τότε εκστατικός. Ύμνοι Πινδάρειοι επλέκοντο τότε για την Ελλάδα από τα χείλη κορυφαίων πολιτικών, στρατιωτικών και πνευματικών ανθρώπων. Ας αφήσουμε πια της μικρότητες για το ποιος είπε το «ΟΧΙ». Το «ΟΧΙ» ήταν όλων: και της πολιτικής και της στρατιωτικής ηγεσίας και σύσσωμου του λαού, πλην ελαχίστων ηττοπαθών. Ας αφήσουμε κατά μέρος τον πρόσφατο επιστημονικό-πολιτικό σκεπτικισμό κάποιων ιστορικών κριτικών για την σκοπιμότητα του «ΟΧΙ». Είναι προσβολή για τους νεκρούς, τους τραυματίες αλλά και για τους λίγους επιζώντες της μεγάλης εκείνης εποποιίας να διαχέεται η αντίληψη στην παιδεία μας και στα παιδιά μας πως ένα «ΝΑΙ» θα ήταν συμφερτικό. Για κάποιους, ασφαλώς. Ένα μόνο θα πω: «αν οι εν λόγω κριτικοί ήσαν στη θέση του Μεταξά, είμαι σίγουρος πως θα έλεγαν ναι». Και αυτό θα σήμαινε το διαμελισμό μεταπολεμικά όλης της μόλις πρόσφατα συγκροτημένης Ελλάδος.

Δεν θα αναφερθώ σε γεγονότα που σε όλους σας είναι γνωστά. Όταν όλες οι Ευρωπαϊκές χώρες γονάτιζαν εντός ολίγων ημερών προ των χιτλερικών ορδών, η Ελλάς πολεμούσε νικήτρια επί πέντε μήνες στα ηπειρωτικά βουνά και έφερνε τους Ιταλούς σε απόσταση σπιθαμής από το ρίξιμο στην αγκαλιά των κυμάτων. Στο διάστημα αυτό ο στρατός, το ναυτικό και αεροπορία επιτέλεσαν θαύματα. Εκμηδένισαν την αριθμητική υπεροχή του αντιπάλου και κατέδειξαν για μια ακόμα φορά την σημασία του ηθικού παράγοντος, τον οποίο όψιμοι θεωρητικοί του πολέμου έχουν αρχίσει να αμφισβητούν λόγω των νέων τελειοτάτων οπλικών συστημάτων. Ένα θα πω: όλα τα όπλα είναι καλά, ακόμη κι ένας «γηράς» όταν τα χέρια που τον κρατούν δεν τρέμουν και όταν η ψυχή φλογίζεται από το πάθος της θυσίας. Αυτό, όμως, προϋποθέτει πίστη σε ιδανικά, που ποτέ δεν έλειψαν από τη ζωή μας. Γι' αυτό θεωρώ ως το μεγαλύτερο της Ελλάδος εχθρό αυτόν που σκοτώνει στην ψυχή των παιδιών μας το πάθος για ηρωισμό και την δίψα για ιδανισμό. Γι' αυτό άλλωστε σήμερα η παραπαίουσα ιδεολογικά νεολαία ζητεί σαν τον ήρωα του Ίψεν ένα ζευγάρι μεταχειρισμένα -έστω- ιδανικά. Και υψώνει σε ήρωα το Σάββα Ξηρό, διότι το σχολείο και τα λεγόμενα «μίντια» όχι μόνο δεν τιμούν τους πραγματικούς ήρωες -εσάς- αλλά τους αγνοούν και συχνά τους σπιλώνουν.

Μιλάμε συχνά για το έπος του 40 ή, εσφαλμένα, για το έπος της Αλβανίας. Και λέγω εσφαλμένα διότι το έπος δεν ήταν αλβανικό· ελληνικό ήταν και μάλιστα κατά και των Αλβανών που επολέμησαν στο πλευρό των Ιταλών. Είναι, όμως, ιστορική αδικία να λησμονούμε την μάχη των Οχυρών, που θα ήταν ίσως περισσότερο δαφνοστεφής, αν η Γιουγκοσλαβία δεν γονάτιζε από την πρώτη στιγμή και αν ο ελληνικός στρατός δεν είχε πλευροκοπηθεί και στα δύο μέτωπα, αντιμετωπίζοντας το ενδεχόμενο μιας επιθέσεως από τα νώτα. Κάποιοι, που ποτέ δεν γνώρισαν τον τυφώνα μιας πολεμικής κρίσης, ξέρουν post factum, δηλαδή εκ των υστέρων, να εκφέρουν αρνητικές απόψεις για την τότε δράση της παραζαλισμένης απ' τα αλλεπάλληλα πλήγματα πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας μας. Ένα θα πώ: ο τότε Έλλην πρωθυπουργός Αλέξανδρος Κορυζής δεν ήταν πολιτικός. Τραπεζικός ήταν. Κι όμως προέβη σε ενέργεια πολιτική, που κανείς άλλος ευρωπαίος ηγέτης, μετά την υποταγή της χώρας του στον Άξονα, δεν ετόλμησε να πράξει. Ο Κορυζής αυτοκτόνησε. Η αυτοκτονία αυτή είναι μέγιστη πολιτική πράξη. Η Ελλάς πεθαίνει αλλά δεν παραδίδεται. Δεν ήταν μια πράξη απογνώσεως· ήταν πράξη φιλοτιμίας, πράξη αντιστάσεως στην ατιμία. Αλλά την πρώτη σελίδα της αντίστασης την έγραψαν οι νεκροί ευέλπιδες που αυτόβουλα έφθασαν μέχρι Κρήτη και Αίγυπτο.

Βεβαίως υπήρξε ανακωχή -και έπρεπε να υπάρξει-, για να σωθούν οι μαχόμενες στην Ήπειρο και στη Μακεδονία δυνάμεις. Αλλά η ανακωχή δεν είχε επίσημο χαρακτήρα. Η Ελλάς -και το τονίζω αυτό- επισήμως δεν σταμάτησε ποτέ τον πόλεμο. Τον συνέχισε στην Κρήτη, όπου αφανίστηκε το άνθος του γερμανικού στρατού, τον συνέχισε στις ερήμους της Αφρικής, στο τρισένδοξο Έλ-Αλαμέιν, τον συνέχισε στην Ιταλία, και στο Ρίμινι έγραψε μια νέα χρυσή πολεμική σελίδα. Κάθε χρόνο τα μέλη της Εθνικής Εταιρείας των Ελλήνων Λογοτεχνών, της οποίας έχω την τιμή να είμαι αντιπρόεδρος, κατά το πνευματικό πολυήμερο ταξίδι που πραγματοποιούμε στην Δυτική Ευρώπη, περνάμε από το μνημείο των Ριμινιτών και καταθέτουμε λίγα άνθη ευλαβείας στους τάφους των υπερόχων νεκρών.

Πεδίο μαχών, όμως, δεν ήταν μόνον η ξηρά, ήταν και ο αέρας, ήταν και η θάλασσα. Οι αεροπόροι μας, που στο σύνολο τους έφθασαν στην Μέση Ανατολή, δόξασαν τα φτερά του Ικάρου, αντιπαλεύοντας με Ιταλούς και σκληροτράχηλους Γερμανούς πιλότους. Η κάλυψη νηοπομπών, η ρίψη αλεξιπτωτιστών στα ελληνικά βουνά και νησιά, η συμμετοχή σε βομβαρδιστικές επιχειρήσεις έδωσαν στην αεροπορία μας μια ποιότητα υπεροχής που διατηρείται ακμαία ως σήμερα. Αλλά και ο στόλος -παρά το τραγικό για τις συνέπειές του κίνημα- είχε κι' αυτός ανάλογο μεράδι στη δόξα. Το ν' αναφερθώ στη «Βασίλισσα Όλγα», στον «Αδρία», στα υποβρύχια «Πρωτεύς», «Παπανικολής» και «Κατσώνης» για να δείξω την αξία και την ανδρεία των ναυτικών μας, θα έμοιαζε σαν να άνοιγα ανοιχτές πόρτες. Τούτο μόνο θα πω: ο γηραιός «Αβέρωφ» ως πλοίο συνοδείας, έφθασε ως τον Ινδικό. Πρόσφατα σε εφημερίδα των Πατρών δημοσίευσα άρθρο για ένα λησμονημένο περιστατικό που συνέβη προ του λιμανιού των Πατρών: πρόκειται για τον ηρωισμό δύο σκαφών μας, ενός νοσοκομειακού, που λεγόταν «Ελληνίς» και ενός πλοίου της φαροφυλακής που λεγόταν «Πλειάς». Κι ας μη λησμονούμε τη συμμετοχή ελληνικών πολεμικών στην απόβαση της Νορμανδίας.

Ωστόσο, το μεγαλύτερο τίμημα θυσίας προσέφερε στον πόλεμο η ελληνική εμπορική ναυτιλία. Χάθηκε όλος σχεδόν από τις τορπίλες των Γερμανών ο εμπορικός μας στόλος και το άνθος του ναυτικού μας κόσμου. Υπάρχει, όμως, και ο άγνωστος στους πολλούς πόλεμος των αλιευτικών και μικρών εμπορικών πλοίων, που μετέφεραν χιλιάδες Άγγλους, Καναδούς, Αυστραλούς, Νεοζηλανδούς και Έλληνες εθελοντές στα Μικρασιατικά παράλια. Υπάρχει ακόμη και η χρυσή σελίδα των ειδικά διασκευασμένων μικρών σκαφών, που σαν θαλάσσιες σφήκες όργωναν το Αιγαίο και το Ιόνιο κι έλαβαν μέρος σε πολυάριθμες επιχειρήσεις. Έχω τη χαρά να με τιμά με την φιλία του ένας από τους επιζώντες Κανάρηδες του καιρού εκείνου, ο αειθαλής Ρήγας Ρηγόπουλος και ξέρω από τα βιβλία του και τις ομιλίες του τη ναυτική εκείνη «Ιλιάδα». Όλη αυτή η επιβλητική συμμετοχή των ενόπλων μας δυνάμεων στο πλευρό της προμαχούσας Αγγλίας και Αμερικής, έδωσε το σθένος στην ελληνική κυβέρνηση να διεκδικεί και να απαιτεί. Όταν την 11η Δεκεμβρίου 1941 η βρετανική κυβέρνηση απροσχημάτιστα ανακοίνωσε την απόφασή της για αναγνώριση, μετά τον πόλεμο, της αλβανικής ανεξαρτησίας, η εξόριστη ελληνική κυβέρνηση, τρείς ημέρες μετά, απαντούσε με εκτενές υπόμνημα στο οποίο μεταξύ των άλλων αναφέρονταν τα εξής: «Εν τω μέσω των δεινών του υπό τον αξονικόν ζυγόν, ο ελληνικός λαός δεν είναι δυνατόν να κατανοήσει εν διάβημα αποδόσεως της ανεξαρτησίας της εις την Αλβανίαν, χωρίς ταυτόχρονον ρητήν αναγνώρισην των ελληνικών δικαίων επι της Β. Ηπείρου. Δεν είναι δυνατόν άδηλα οφέλη εκ της συμπράξεως ενός κλάσματος του αλβανικού λαού προς τα Ηνωμένα Έθνη να εξουδετερώσουν την σημασίαν της υπερόχου αντιστάσεως του ελληνικού λαού».

Ασφαλώς, κανείς το 1944 και μετά, όταν η δόξα της Ελλάδος, χάρη και εις την εσωτερική εθνική αντίσταση, είχε φθάσει στο ζενίθ και έκανε την Οικουμένη να παραληρεί, κανείς λέγω δεν θα μπορούσε να παραβλέψει τα εθνικά δίκαια της Ελλάδος, αν η δολερή διχόνοια, όπως την λέγει ο Σολωμός, δεν έδειχνε το σκήπτρο με την «ωραία θωριά», ώστε να μας ρίξει εις σε δάκρυα θλιβερά. Ο λόγος του Πλάτωνος επαληθεύτηκε για ακόμη μια φορά: «Ημείς δε αυτοί ημάς αυτούς και ενικήσαμεν και ηττήθημεν». (Μενέξενος ΧΙΙΙ 2420).

Και μόλις έκλεισε ο κύκλος του αίματος στη δική μας χώρα, νέος κύκλος αίματος άνοιξε στη μακρινή Κορέα. Από το 1950 ως το 1953 ένας αδυσώπητος πόλεμος, που κατά βάθος ήταν μια έμμεση αναμέτρηση ανάμεσα στη Σοβιετική Ένωση και στις ΗΠΑ, χώρισε την ιστορική αυτή χερσόνησο σε δυο τμήματα με σημείο τομής τον 38ο παράλληλο. Η Ελλάς συμμετείχε στον πόλεμο αυτό με ένα τάγμα αυξημένης δυνάμεως, με ένα σμήνος μεταγωγικών αεροπλάνων και με μικρά βοηθητικά κλιμάκια. Οι απώλειές μας ήσαν βαρύτατες. Από τις αρχές του 1951 ως το Σεπτέμβριο είχαμε 187 νεκρούς (εκ των οποίων οι 21 αξιωματικοί) και 614 τραυματίες. Είχα την τιμή να γνωρίσω τον στρατηγό «Αρμπούζη» που ηγήθηκε του εκστρατευτικού τάγματος και πρόσφατα είχα τη μεγάλη τιμή να εκφωνήσω τον επικήδειο λόγο σ' ένα σπάνιο για τη σεμνότητά του άνδρα, τον Αντώνη Τσακίρη, που τον διαπέρασε βλήμα όλμου και σκότωσε τον όπισθεν αυτού ερχόμενο στρατιώτη. Μαυροφόρεσαν και τότε πολλές οικογένειες. Η παραμονή του ελληνικού τάγματος συνεχίσθηκε μέχρι το 1958, όταν πια αποσύρθηκαν τα κινεζικά στρατεύματα.

Η συμμετοχή μας στον πόλεμο αυτό, όπως κι εκείνη στην Κριμαία, έχει επικριθεί. Αλλά ας μην είμαστε βιαστικοί. Η αποστολή στρατιωτικής μονάδος στην Κορέα μπορεί να έγινε για λόγους εξαρτήσεως από τις ΗΠΑ, μπορεί να έγινε για λόγους ιδεολογικούς, ωστόσο δεν ήταν άμοιρη πολιτικού ρεαλισμού. Η Ελλάς έβγαινε ράκος από τον εσωτερικό πόλεμο. Έπρεπε για την ανόρθωσή της να στηριχθεί στις ΗΠΑ. Ο στρατός της, κυρίως το ναυτικό και η αεροπορία, χρειάζονταν ριζική ανανέωση. Κάτι που έγινε. Κυρίως, όμως η Ελλάς είχε τότε στόχους εθνικούς: διεκδικούσε την ένωση με την Κύπρο, την αυτονομία της Β. Ηπείρου και την αναδιευθέτηση των ελληνοβουλγαρικών συνόρων. Οι πολιτικοί μας -ίσως αφελώς- πίστευαν στη βοήθεια των Αμερικανών. Αν τώρα αποτύχαμε στους στόχους μας, αν απατηθήκαμε στις προσδοκίες μας, αυτό δεν μειώνει σε τίποτα την ανδρεία των Ελλήνων μαχητών που σε όλη τη μακρά περίοδο των επιχειρήσεων υπήρξαν απαράμιλλοι, έτσι ώστε κάποιοι Αμερικανοί ηγήτορες να προσγράφουν επιτεύγματα των Ελλήνων στο ενεργητικό των Τούρκων, με την ευτελή δικαιολογία: «Σεις έχετε τρόπαια πολλά, ας γράψουμε και στους Τούρκους μερικά». Από τα δικά μας φυσικά.

Δεν κατοικούμε σε γειτονιά αγγέλων. Όλοι γύρω μας έχουν επίβουλες βλέψεις. Γι' αυτό πρέπει να έχουμε υψηλό μαχητικό φρόνημα και ισχυρό στρατό, για να μη χρειασθεί να τον χρησιμοποιήσουμε ποτέ. Τιμώντας σήμερα τους παλαιμάχους της περιόδου 1940-1958 είναι σαν να δίνει ο σύγχρονος Ελληνικός στρατός όρκο-υπόσχεση ως οι άλκιμοι νεανίες της αρχαίας Σπάρτης: «Άμμες δε γ' εσόμεθα πολλώ κάρονες». Στην Κρήτη, κύριε Υπουργέ, λένε μια παροιμία: «Των μπροστινών πατήματα των πισινών γιοφύργια». Οι δρόμοι της δόξας των παλαιμάχων, είναι γεφύρια των σημερινών πολεμάρχων.


Πηγή: Γενικὸ Ἐπιτελεῖο Στρατοῦ, Τὸ ἔπος τοῦ 1940

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

ΕΛΛΗ ΠΑΠΠΑ: "Εύχομαι να μην έχει να βάλει δύσκολα καθήκοντα η ιστορία και σ' αυτές τις γενιές". Για την 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940.



Στο video που ακολουθεί η Έλλη Παππά, συγγραφέας και μαρτυρική σύντροφος του Νίκου Μπελογιάννη, αφηγείται σε μια παρέα παιδιών την ιστορία του Ελληνοιταλικού πολέμου.
Απαντά στις ερωτήσεις και αγκαλιάζει τις αγωνίες της νέας γενιάς.



Το αφιέρωμα δημιούργησε η δημοσιογράφος Έμμα Παπαεμμανουήλ. Προβλήθηκε στα δελτία ειδήσεων της ΕΡΤ το 2002, κατά τον εορτασμό της επετείου της 28ης Οκτωβρίου.

Επτά χρόνια μετά, στις 27 Οκτωβρίου 2009, η Έλλη Παππά έγραψε την τελευταία σελίδα στην δική της ιστορία.
Έφυγε από την ζωή...για να πάει εκεί που ίσως συναντήσει ξανά τον μεγάλο της έρωτα Νίκο Μπελογιάννη.

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Το παράθυρο του νοσοκομείου. Πολύ συγκινητικό.




Δύο άντρες πολύ σοβαρά άρρωστοι, ήταν στο ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου.

Στον έναν επιτρέπονταν να μένει καθιστός μία ώρα το απόγευμα γιατί τον βοηθούσενα φύγουν τα υγρά από τους πνεύμονες. Το κρεβάτι του βρισκόταν ακριβώς δίπλα στο παράθυρο του δωματίου.

Ο άλλος άντρας έπρεπε να βρίσκεται συνέχεια ξαπλωμένος σε ακινησία και ένας μεσότοιχος που βρισκόταν μεταξύ των κρεβατιών δεν του επέτρεπε να κοιτάει κι αυτός έξω από το παράθυρο.

Οι άντρες κατέληξαν να μιλούν ατελείωτα. Μιλούσαν για τις συζύγους τους, τις οικογένειες τους, τα σπίτια τους, τις δουλειές τους, τη θητεία τους στον στρατό, ακόμα και για το που είχαν πάει διακοπές.

Κάθε απόγευμα, ο άντρας που του επιτρεπόταν να μένει καθιστός περιέγραφε στον συγκάτοικό του όλα όσα έβλεπε από το παράθυρο του δωματίου.

Ο άντρας που βρισκόταν σε αναγκαστική ακινησία άρχιζε να καταλαβαίνει πως ζει γι' αυτές τις μοναδικές απογευματινές ώρες που η αγάπη του για την ζωή μεγάλωνε και ζωντάνευε από όλη την δραστηριότητα και τα χρώματα του έξω κόσμου.


Το παράθυρο έβλεπε σε ένα πάρκο με μια θαυμάσια λίμνη. Πάπιες και κύκνοι κολυμπούσαν εκεί, και τα παιδιά έπαιζαν με μικρά μοντέλα σκαφών στο νερό.
Νεαρά ζευγάρια περπατούσαν πιασμένα χέρι χέρι μέσα στα υπέροχα λουλούδια που είχαν τα χρώματα του ουράνιου τόξου.
Τεράστια παλιά δέντρα στέκονταν με χάρη επάνω στο έδαφος και μια υπέροχη θέα του ουρανοξύστη της πόλης φαινόταν από μακριά.


Καθώς ο άντρας δίπλα στο παράθυρο εξηγούσε όλες αυτές τις όμορφες λεπτομέρειες, ο άντρας στο διπλανό κρεβάτι φαντάζονταν όλα αυτά που άκουγε.

Ένα απόγευμα ο άντρας που ήταν δίπλα στο παράθυρο, περίγραφε μια παρέλαση που περνούσε.
Παρόλο που ο άντρας στο δίπλα κρεβάτι δεν μπορούσε να ακούσει τον ήχο της μπάντας, μπορούσε και μόνο με τα μάτια του μυαλού του να δει τους κλόουν που χόρευαν, τα πολύχρωμα άρματα και τα όμορφα διακοσμημένα αυτοκίνητα και άλογα.

Οι μέρες πέρασαν. Ο άντρας που δεν μπορούσε να δει από το παράθυρο άρχισε να επιτρέπει σπόρους έχθρας να αναπτύσσονται μέσα του. Όσο και να εκτιμούσε τις περιγραφές του συγκατοίκου του, ευχόταν μέσα του να ήταν αυτός ο οποίος θα μπορούσε να δει την θέα από το παράθυρο. Άρχισε να αποστρέφεται τον συγκάτοικο του και στο τέλος ο πόθος του να είναι δίπλα στο παράθυρο τον έφερε σε απόγνωση.

Ένα πρωινό, ενώ οι δυο συγκάτοικοι είχαν προ πολλού σταματήσει να μιλιούνται, σε μια επίσκεψη της η νοσοκόμα βρήκε στο δωμάτιο τον άντρα δίπλα στο παράθυρο νεκρό. Είχε πεθάνει ειρηνικά μέσα στον ύπνο του. Λυπημένα κάλεσε τους νοσοκόμους και απομάκρυνε το πτώμα του.

Ο άλλος άντρας ζήτησε να μετακινηθεί εκείνος στο κρεβάτι που βρίσκονταν δίπλα στο παράθυρο.
Η νοσοκόμα με πολύ προθυμία τον μετακίνησε και φρόντισε να είναι άνετος. Σιγά-σιγά στηρίχθηκε με πόνο στον αγκώνα του για να σηκωθεί και να ρίξει μια ματιά έξω. Επιτέλους θα μπορούσε να δει τον έξω κόσμο και όλες τις δραστηριότητες του.

Αυτό που είδε ήταν ένας κενός τοίχος !

Κάλεσε την νοσοκόμα και την ρώτησε:

-Πως μπορούσε ο συγκάτοικος μου να βλέπει όλα αυτά που μου περίγραφε; Πως μπορούσε να μου μιλάει για τόση ομορφιά και με τόσες λεπτομέρειες, όταν αυτό που φαίνεται από αυτό εδώ το παράθυρο είναι ένας παλιός και βρώμικος τοίχος;

Και η νοσοκόμα του απάντησε :

-Ω θεέ μου... δεν το ξέρατε πως ο πρώην συγκάτοικος σας ήταν τυφλός; Δεν μπορούσε να δει καν τον τοίχο, ίσως ήθελε να σας ενθαρρύνει.


Δείτε το σχετικό video της ιστορίας. Για να δείτε τους Ελληνικούς υπότιτλους πατήστε στο κουμπί cc στο κάτω μέρος του video.

Online Εκπαιδευτικό Λογισμικό - Αγγλικά Δ' και Ε' Δημοτικού



Κάνοντας κλικ επάνω στην εικόνα θα βρείτε το εκπαιδευτικό λογισμικό του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, το οποίο μπορείτε να το χρησιμοποιείτε και on-line χωρίς να το κατεβάσετε στον υπολογιστή σας. Αφορά τα Αγγλικά της Δ' και Ε' Δημοτικού και είναι αρκετά ελκυστικό και ενδιαφέρον για τους μαθητές. Καθίστε μαζί με τα παιδιά σας και δείτε το. Είναι απλά καταπληκτικό και βοηθάει τα παιδιά να μαθαίνουν διασκεδάζοντας. Μπορεί επίσης να είναι μια καλή ευκαιρία να "ξεσκονίσετε" και τις δικές σας γνώσεις.

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ... ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΚΕΙΝΟ.

Είχα ολοκληρώσει ένα έντονο και απαιτητικό  μάθημα στην Άλγεβρα της Α' Λυκείου, στο ένα από τα τρία τμήματα που διδάσκω, λίγα μόλις λεπτά πριν χτυπήσει το κουδούνι, και παρατηρούσα τα σκεπτικά και κουρασμένα πρόσωπα των μαθητών.

Τα του Λογισμού Πιθανοτήτων με την πληθώρα των συμβόλων και την αλγεβροποίηση των πιθανοκρατικών προβλημάτων είναι κάτι που πρέπει, σύμφωνα με τις οδηγίες διδασκαλίας, να διδαχτεί στους δεκαπεντάχρονους μαθητές σε έξι μόνο ώρες!
Τα παιδιά, τα περισσότερα τουλάχιστον από αυτά στα οποία έχω την χαρά να διδάσκω, προσπαθούν φιλότιμα να κατανοήσουν τι σημαίνει αυτό: P(AUB) και τι σημαίνει εκείνο: P(A-B). Κι εγώ από την πλευρά μου, χρησιμοποιώντας όλες τις δυνατές παραστάσεις, αναπαραστάσεις, εννοιολογικές  και  μεταγνωστικές προσεγγίσεις, προσπαθώ να τα εξηγήσω ολιστικά και να μην περιοριστώ στην παρουσίαση μιας ξερής, φροντιστηριακής, μεθοδολογίας.
Στα ελάχιστα λεπτά που είχαν απομείνει, μετά από την "παράδοση" των κανόνων του Λογισμού Πιθανοτήτων, κι αφού καμιά απορία δεν υπήρχε από την πλευρά των μαθητών, θέλοντας να τους χαλαρώσω  από την ένταση του μαθήματος και να μην τους αφήσω εξουθενωμένους στον συνάδελφο που θα έμπαινε στην τάξη τους μετά από μένα, ζωγράφισα στον πίνακα τέσσερα σχήματα και ζήτησα να μου πουν ποιο από αυτά είναι διαφορετικό από τα άλλα τρία.


Ακούστηκαν ένας δύο να ρωτούν κάτι κι άλλοι να σχολιάζουν κάτι άλλο, αλλά το κουδούνι χτύπησε και προτιμήσαμε να το σκεφτούν με την ησυχία τους, για  να το συζητήσουμε την επομένη.
Πράγματι, στο επόμενο μάθημα της Άλγεβρας, τα παιδιά αυθόρμητα έφεραν στο προσκήνιο το θέμα κι εγώ ζήτησα από μερικούς να το σχολιάσουν. Οι δύο ομόκεντροι κύκλοι, του τρίτου σχήματος, ήταν η επικρατούσα τιμή στις επιλογές τους και ο λόγος που επέλεξαν ως διαφορετικό από τα άλλα  το σχήμα αυτό ήταν, όπως είπαν: "επειδή το ένα είναι μέσα στο άλλο και μοιάζει με ... υποσύνολο"!
Εδώ θα πρέπει να μαρτυρήσω πως όταν πρωτοείδα   το παραπάνω ερώτημα με τα τέσσερα σχήματα επέλεξα -αυθορμήτως και πριν σκεφτώ καθόλου - όπως και οι περισσότεροι μαθητές το τρίτο σχήμα, για διαφορετικό βέβαια λόγο. Το επέλεξα επειδή ήταν το μόνο που είχε τρύπα κι άρα δεν ήταν τοπολογικά ισοδύναμο με τα άλλα τρία!
Η επιλογή από τους περισσότερους του τρίτου σχήματος, για τον λόγο που επικαλέστηκαν οι μαθητές,  αποδεικνύει πιθανότατα ότι ερμηνεύουμε τα σημαίνοντα ανάλογα με τις θεματικές που απασχολούν τη σκέψη μας στη συγκεκριμένη φάση. Οι μαθητές, δουλεύοντας αυτόν τον καιρό με τα ενδεχόμενα και τις πράξεις τους, είχαν στο μυαλό τους πως μια κλειστή καμπύλη μέσα σε μια άλλη, ταυτίζεται σχηματικά με  το  υποσυνόλο, γι' αυτό στους ομόκεντρους κύκλους απέδωσαν την έννοια υποσύνολο. Εγώ, έχοντας στο μυαλό μου την εικασία του Πουανκαρέ και τα τοπολογικά ισοδύναμα, επέλεξα το τρίτο σχήμα- το μοναδικό με τρύπα- ως διαφορετικό από τα άλλα. Σε μια δεύτερη ματιά και με μια διάθεση επαλήθευσης αναρωτήθηκα αν  θα μπορούσε να είναι κάποιο άλλο διαφορετικό για τον χ ή τον ψ λόγο και αμφισβήτησα την αρχική μου επιλογή, επειδή θεώρησα πως δεν ήταν σαφής η ερώτηση... Αυτήν τη σκέψη, όμως που εγώ δεν την έκανα αυθόρμητα,  κάποιοι μαθητές την είχαν κάνει εξ αρχής, πριν μπουν στη διαδικασία της επιλογής. Την εξέφρασαν τη στιγμή που τους έθεσα το ερώτημα, λέγοντας: "ως προς τι είναι διαφορετικό;" . Η Μαρία δε, που ήταν μια από αυτούς που ήθελε να διευκρινίσω ως προς τι  ήταν διαφορετικό και δεν της είχα απαντήσει τη μέρα που έθεσα το ερώτημα, την επομένη σήκωνε επίμονα  το χέρι κι όταν της έδωσα τον λόγο, με ύφος που θα μπορούσα τρόπον τινά να χαρακτηρίσω ελαφρώς επικριτικό, είπε: "Θεωρώ πως κανένα δεν διαφέρει από τα άλλα, επειδή το καθένα μπορεί να διαφέρει σε κάτι από τα άλλα"! Η Μαρία έδωσε, πράγματι,  την ορθότερη των απαντήσεων. Εξήγησα στα παιδιά, πως ακριβώς αυτό ήταν το ζητούμενο από την ερώτηση που τους είχα κάνει και πως για να βρούμε ομοιότητες ή διαφορές θα πρέπει να ορίσουμε ένα πλαίσιο ομοιοτήτων ή ένα πλαίσιο διαφορών. Ένας δυσανασχέτησε έντονα επειδή είχε 'σκεφτεί τζάμπα' σε μια ερώτηση που, όπως είπε, δεν είχε απάντηση, ενώ αρκετοί έδειξαν να κατανοούν τι σημαίνει "σκέφτομαι πώς σκέφτομαι".  Όλη η συζήτηση δεν μας πήρε πάνω από πέντε λεπτά, αλλά όταν έχεις μόνο έξι σαρανταπεντάλεπτα για να πεις τα πάντα (εκτός από τον αξιωματικό ορισμό) για την εισαγωγή στις πιθανότητες σε παιδιά δεκαπέντε χρόνων, το πεντάλεπτο είναι πολύς και πολύτιμος χρόνος, που δεν πρέπει να χαθεί!
Για να μην χρονοτριβούμε, λοιπόν, ζήτησα να μου "υπενθυμίσουν" τους τέσσερις "κανόνες" που είχαμε αποδείξει την προηγουμένη (τον 5ο τον αφήσαμε, για να αφομοιώσουμε εμπράκτως πρώτα τους ... εύκολους). Τους έγραψα στον πίνακα, καθ' υπαγόρευση των παιδιών, που αποδείκνυαν με αυτόν τον τρόπο πως είχαν μάθει καλά το μάθημά τους και ήμασταν πλέον έτοιμοι να τους εφαρμόσουμε σε  "αλγεβρικές" ασκήσεις, (ασκήσεις διαχείρισης συμβόλων), πριν περάσουμε στα προβλήματα.


Όταν είδα στον πίνακα τους τέσσερις κανόνες, και προφανώς επηρεασμένη από το κουίζ των τεσσάρων σχημάτων που είχε προηγηθεί, είπα στην τάξη:
"Οι δυο από τους τέσσερις τύπους μοιάζουν σε κάτι μεταξύ τους, το βλέπετε;".
Από τις απαντήσεις που δόθηκαν κάποιες θα μπορούσαν να θεωρηθούν σωστές,  όπως αυτή: "Μοιάζουν οι 1 και 3, επειδή και οι δυο έχουν την πιθανότητα της ένωσης" και άλλες εντελώς λάθος, επειδή δεν ανταποκρίνονταν στις προδιαγραφές της ερώτησης, όπως αυτή: "Ο 4 διαφέρει από τους άλλους τρεις, επειδή έχει ανισότητα". Ακούστηκε βέβαια και η απάντηση που είχα εγώ στο μυαλό μου. Η Έλενα,  με σκεπτικιστικό ύφος είπε: "Ο 1 και ο 4 διαφέρουν από τους άλλους δύο, επειδή μας βάζουν κάτι σαν περιορισμό. Δεν ισχύουν πάντα..."!
Ακριβώς ο πρώτος και ο τέταρτος ισχύουν υπό προϋποθέσεις, μας περιορίζουν δηλαδή.
Αλλά ως εδώ, φτάνει η ανάλυση των σημαινόντων.. Πρέπει να πάμε γρήγορα γρήγορα στις ασκήσεις του σχολικού, να εφαρμόσουμε τους τύπους και να ... παπαγαλίσουμε την διαδικασία της χρήσης τους, χωρίς να τους καταλάβουμε καλά καλά  και χωρίς να αναζητήσουμε τι σημαίνει αυτό και τι σημαίνει εκείνο, γιατί άλλωστε κάτι τέτοιο είναι δουλειά της ... Σημειωτικής κι εμείς εδώ πρέπει να κάνουμε Μαθηματικά!


Δυστυχώς αυτή είναι κατά βάση η πραγματικότητα της σχολικής τάξης. Κάτω από τέτοιους περιορισμούς μας επιβάλλουν τα Αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών να προσεγγίζουμε τη γνώση, για να καλύψουμε μια ύλη, που δεν συσχετίζεται ούτε με τις δυνατότητές μας, ούτε με την ηλικία μας, αλλά ούτε και με τα λοιπά μαθήματα, όπως  η Φυσική, ας πούμε, όπου τα Μαθηματικά που απαιτούνται στη Γ', όρα τριγωνομετρικές συναρτήσεις, τύπους τριγωνομετρικών μετασχηματισμών κλπ., είναι έξω από την  ύλη της Άλγεβρας στην Β', όπου κάποτε διδάσκονταν...


Ίσως όμως να μην είναι και τόσο τραγικά όσο τα περιγράφω...
Ίσως στο βάθος να μην υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον για το "τι σημαίνει αυτό" και "τι σημαίνει εκείνο", παρά  να υπάρχει μόνο  ανάγκη  για μια διαδικαστική γνώση, για τη γνώση του "πες μου πώς να το κάνω, ό,τι κι αν μπορεί  να σημαίνει αυτό, τέλος πάντων..." ή "πες μου πώς να το κάνω, ακόμη και στην περίπτωση που  δεν  καταλαβαίνω τι ακριβώς κάνω"!


Πηγή: mathandliterature.blogspot.com

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

"Το νόημα της ζωής" από έναν καθηγητή φιλοσοφίας.


Ένας καθηγητής φιλοσοφίας εμφανίστηκε στην τάξη του με ένα μεγάλο χάρτινο κουτί. Χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα άδειο γυάλινο βάζο και άρχισε να το γεμίζει με πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;

Και οι μαθητές απάντησαν:
- Ναι, είναι γεμάτο.

Αυτός χαμογέλασε και χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με μικρά βότσαλα και άρχισε να γεμίζει το βάζο, το κούνησε λίγο και τα βότσαλα κύλησαν και γέμισαν τα κενά μεταξύ των πετρών. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;

Και οι μαθητές απάντησαν:
- Ναι, είναι γεμάτο.


Αυτός χαμογέλασε πάλι και χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με άμμο και άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος χύθηκε και γέμισε όλα τα κενά μεταξύ των πετρών και των βότσαλων. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;
Οι μαθητές δίστασαν για λίγο, αλλά απάντησαν:
- Ναι, είναι γεμάτο.

Αυτός χαμογέλασε πάλι και χωρίς να μιλήσει πήρε από τη χάρτινη κούτα δύο μπουκάλια μπύρες και άρχισε να τα αδειάζει μέσα στο βάζο. Τα υγρά γέμισαν όλο το υπόλοιπο κενό του βάζου. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;

Οι μαθητές αυτή τη φορά γέλασαν και είπαν:
- Ναι, είναι γεμάτο.

- Τώρα, λέει ο καθηγητής, θέλω να θεωρήσετε ότι το βάζο αυτό αντιπροσωπεύει τη ζωή σας.

Οι πέτρες είναι τα πιο σημαντικά στη ζωή σας, τέτοια είναι η οικογένεια, ο σύντροφός σας, τα παιδιά σας, η υγεία σας, οι καλοί σας φίλοι. Είναι τόσο σημαντικά που ακόμα κι αν όλα τα υπόλοιπα λείψουν, η ζωή σας θα εξακολουθήσει να είναι γεμάτη.

Τα βότσαλα είναι τα άλλα πράγματα που έρχονται στη ζωή μας, όπως οι σπουδές, η δουλειά μας, το σπίτι μας, το αυτοκίνητό μας, τα στερεοφωνικά μας. Αν αυτά τα βάλετε πρώτα στο βάζο δεν θα υπάρχει χώρος για τις πέτρες, τα σημαντικά της ζωής.

Η άμμος είναι όλα τα υπόλοιπα, τα πολύ μικρά της ζωής. Αν βάλεις πρώτα άμμο στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος ούτε για τις πέτρες αλλά ούτε για τα βότσαλα.

Το βάζο είναι η ζωή σας. Αν ξοδεύετε χρόνο και δύναμη για μικρά πράγματα, δεν θα βρείτε ποτέ χρόνο για τα πιο σημαντικά. Ξεχωρίστε ποια είναι τα πιο σημαντικά για την ευτυχία σας. Μιλήστε με τους γονείς σας, παίξτε με τα παιδιά σας, απολαύστε τη σύντροφό σας, προσέξτε την υγεία σας, χαρείτε με τους φίλους σας. Πάντα θα υπάρχει χρόνος για γνώση και σπουδές, πάντα θα υπάρχει χρόνος για εργασία, πάντα θα υπάρχει χρόνος για να φτιάξετε το σπίτι σας, το αυτοκίνητό σας, τα στερεοφωνικά σας. Όμως να φροντίσετε για τις πέτρες πρώτα. Ξεχωρίστε τις προτεραιότητες.

Οι μαθητές είχαν μείνει άφωνοι. Ένας όμως ρώτησε:
-Καλά, η μπύρα τί αντιπροσωπεύει;

Ο καθηγητής γελώντας του απαντά:
- Χαίρομαι που ρωτάς. Θα σας πω.

Δεν έχει σημασία πόσο γεμάτη είναι η ζωή σας, δεν έχει σημασία πόσο στριμωγμένος είσαι, γιατί πρέπει να ξέρεις ότι πάντα θα υπάρχει λίγος χώρος για δυο μπυρίτσες!

Πηγή: clopyandpaste.blogspot.com

Κάθεσαι σωστά μπροστά από τον υπολογιστή;

Κάθεσαι σωστά μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή;
Η οθόνη βρίσκεται στο ύψος των ματιών σου;
Πόση ώρα κάθεσαι μπροστά στον υπολογιστή;

Οι περισσότεροι προτιμούν ένα φορητό υπολογιστή από έναν επιτραπέζιο καθώς είναι πολύ μικρότερος σε μέγεθος και μεταφέρεται εύκολα σε κάθε γωνιά του σπιτιού. Όμως γνωρίζουμε πώς να τον χρησιμοποιούμε σωστά χωρίς να θέτουμε σε κίνδυνο την υγεία μας;
Κάντε κλικ επάνω στην εικόνα για να πάτε στις λεπτομέρειες της ανάρτησης και να παρακολουθήσετε το σχετικό βίντεο όπου παρουσιάζεται ο σωστός τρόπος χρήσης ενός φορητού υπολογιστή.
Επίσης υπάρχει ένα video που θα σας βοηθήσει να κάνατε τις απαραίτητες ασκήσεις μετά από μία πολύωρη ενασχόληση με τον υπολογιστή σας.

Δείτε το ενημερωτικό βίντεο που ακολουθεί  και πάρτε τα μέτρα σας... πριν να έχετε δυσάρεστες συνέπειες.




Το παρακάτω video θα σας βοηθήσει να κάνατε τις απαραίτητες ασκήσεις μετά από μία πολύωρη ενασχόληση με τον υπολογιστή σας.


Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΜΕ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΑΛΚΗΣ ΖΕΗ

Οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας διοργανώνουν Μαραθώνιο Ανάγνωσης για τους μαθητές και τις μαθήτριες της Δ΄, Ε΄ και ΣΤ΄ Δημοτικού από τον Νοέμβριο 2011 έως τον Μάιο 2012.


Ο θαυμαστός κόσμος της ΑΛΚΗΣ ΖΕΗ
ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
για τους μαθητές και τις μαθήτριες της Δ΄, Ε΄ και ΣΤ΄ Δημοτικού
Νοέμβριος 2011-Μάιος 2012
Υπό την αιγίδα του ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Αποστολή: Γνωρίζω την αγαπημένη συγγραφέα μικρών και μεγάλων ΑΛΚΗ ΖΕΗ


Μαραθώνιος Ανάγνωσης με τα βιβλία της ΑΛΚΗΣ ΖΕΗ
Οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ διοργανώνουν ετήσιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα φιλαναγνωσίας υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας (Αρ. Πρωτ. 115396/Γ7/6-10-2011) με τη μορφή διαγωνισμού και στόχο την καλλιέργεια της φιλικής σχέσης των παιδιών με τη λογοτεχνία και εν τέλει την αγάπη τους για το βιβλίο, καθώς και τη γνωριμία τους με το σημαντικό έργο της σπουδαιότερης εν ζωή συγγραφέα παιδικής και εφηβικής λογοτεχνίας.



Η Άλκη Ζέη, σταθερή αξία για τη σύγχρονη λογοτεχνία μας, είναι διεθνώς αναγνωρισμένη, πολυβραβευμένη τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό με τα πιο σημαντικά βραβεία. Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και προτείνονται επίσης για ανάγνωση και για μελέτη στα σχολεία του εξωτερικού. Τα σημερινά παιδιά έχουν πλέον την ευκαιρία να γνωρίσουν κείμενά της και μέσα στα σχολικά τους βιβλία, όπου είναι ανθολογημένα έργα της. Με τη συμμετοχή τους στον Μαραθώνιο Ανάγνωσης τους δίνεται η δυνατότητα να εμβαθύνουν στην ιστορία και να μπορέσουν να εκφράσουν γραπτά ή προφορικά βαθύτερες σκέψεις ή και να εκφραστούν καλλιτεχνικά.


Ποιος μπορεί να πάρει μέρος
Όσα τμήματα επιθυμούν των τάξεων Δ΄, Ε΄ και ΣΤ΄ Δημοτικού, εφόσον δηλώσουν τη συμμετοχή τους έως τις 10 Νοεμβρίου 2011.



Γιατί να πάρω μέρος
Ο Μαραθώνιος Παιδικής Ανάγνωσης αποτελεί ένα ολοκληρωμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα λογοτεχνίας για να παρουσιαστεί και να συζητηθεί ένα βιβλίο σε μια σχολική ομάδα. Υποστηρίζει και ενισχύει το πρόγραμμα φιλαναγνωσίας των μαθητών που έχει προκηρύξει το ΕΚΕΒΙ υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας εξυπηρετώντας τους στόχους του. Το πρόγραμμα του Μαραθωνίου δεν περιορίζεται μόνο στην ανάγνωση, αλλά δίνει αφορμή και κίνητρο στον εκπαιδευτικό να εργαστεί με την ομάδα του διαθεματικά, να καθοδηγήσει τα παιδιά να εξετάσουν το θέμα από πολλές πλευρές, να ερευνήσουν, να μοιραστούν και να ανταλλάξουν σκέψεις και απόψεις, να αναπτύξουν διάλογο με στόχο να γίνουν ενεργητικοί αναγνώστες. Επιπλέον, δίνει τη δυνατότητα γνωριμίας με μια συγγραφέα της οποίας το έργο αποτελεί σταθμό στην ιστορία της σύγχρονης νεοελληνικής λογοτεχνίας.



Πώς θα «τρέξουν» οι μαθητές/τριες στον Μαραθώνιο
• Τα παιδιά κάθε τμήματος διαβάζουν συγκεκριμένα βιβλία της Άλκης Ζέη και απαντούν σε ερωτήσεις.


Τα παιδιά της Δ΄ Δημοτικού διαβάζουν:
1.Το καπλάνι της βιτρίνας
2.Ο θείος Πλάτων


Τα παιδιά της Ε΄ Δημοτικού διαβάζουν:
1.Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου
2.Η μωβ ομπρέλα
3.Κοντά στις ράγιες


Τα παιδιά της ΣΤ΄ Δημοτικού διαβάζουν:
1.Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου
2.Η μωβ ομπρέλα
3.Κοντά στις ράγιες
4.Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της

• Το έντυπο με τις ερωτήσεις για συμπλήρωση θα βρίσκεται στα σχολεία έως τις 10 Ιανουαρίου 2012. Ο εκπαιδευτικός θα συγκεντρώνει τα συμπληρωμένα έντυπα του τμήματός του.
• Επιπλέον, τα παιδιά κάθε τμήματος της ΣΤ΄ Δημοτικού θα γράψουν ομαδικά μια σύντομη ιστορία χρησιμοποιώντας τους τίτλους των βιβλίων της Άλκης Ζέη και δικές τους λέξεις. Περισσότερες οδηγίες θα αναγράφονται στο έντυπο που θα σταλεί τον Ιανουάριο.
• Τόσο τα έντυπα με τις απαντήσεις όσο και η ομαδική ιστορία θα συγκεντρώνονται από τον εκπαιδευτικό του κάθε τμήματος και θα πρέπει να σταλούν στις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ έως τις 31 Μαρτίου 2012. Οι ομαδικές ιστορίες θα αξιολογηθούν από επιτροπή συγγραφέων παιδικών βιβλίων και εκπαιδευτικών.
• Τα παιδιά που απάντησαν σωστά στις ερωτήσεις του εντύπου θα μπουν σε κλήρωση και 10 παιδιά από κάθε τάξη θα κερδίσουν πλούσια δώρα. Οι καλύτερες ιστορίες θα δημοσιευτούν στην παιδική εφημερίδα των εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Παιδιά, διάλειμμα! και θα αναρτηθούν στον δικτυακό τόπο www.metaixmio.gr.
• Η κλήρωση θα πραγματοποιηθεί τον Απρίλιο και θα είναι ανοιχτή στο κοινό. Η ακριβής ημερομηνία θα ανακοινωθεί στο νέο έντυπο που θα σταλεί τον Ιανουάριο.
• Σε όλα τα σχολεία που θα συμμετάσχουν θα δοθούν τιμής ένεκεν για τη βιβλιοθήκη τους από πέντε παιδικά βιβλία, τα οποία θα επιλέξουν από ειδική λίστα.
• Η Άλκη Ζέη θα επισκεφτεί τα σχολεία που θα βραβευθούν, εφόσον το επιθυμούν και είναι εφικτό για την ίδια, για να συνεχιστεί ο διάλογος με τα παιδιά.
• Τον Απρίλιο ή τον Μάιο του 2012 θα πραγματοποιηθούν δύο συναντήσεις (Αθήνα και Θεσσαλονίκη) με τη συμμετοχή της Άλκης Ζέη και όσων επιθυμούν απ’ αυτούς που πήραν μέρος στον Μαραθώνιο.



Πληροφορίες συμμετοχής
Για να συμμετάσχει κάθε τμήμα θα πρέπει να στείλει ηλεκτρονικά στο e-mail: schools@metaixmio.gr όλα τα παρακάτω στοιχεία, έως τις 10 Νοεμβρίου 2011,σημειώνοντας παράλληλα: Για τον Μαραθώνιο Ανάγνωσης «Ο θαυμαστός κόσμος της Άλκης Ζέη».



ΔΕΛΤΙΟ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
ΤΑΞΗ: ……………………………….. ΤΜΗΜΑ: ……………………………… ΑΡΙΘΜΟΣ ΠΑΙΔΙΩΝ: ………
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ: ……………………………………………………………………………..
ΣΧΟΛΕΙΟ: ……………………………………………………………………………………………………………………
E-MAIL ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: ………………………………………………………………………………………………

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΧΟΛΕΙΟΥ
ΟΔΟΣ: ………………………………………………………………………………………………. ΑΡΙΘΜΟΣ: ……..
ΠΟΛΗ: ………………………………………………………………. Τ.Κ.: ………………………………………………
ΤΗΛΕΦΩΝΟ: ………………………………………………………………………………………………………………
E-MAIL: ………………………………………………………………………………………………………………………



Πατήστε ΕΔΩγια να βρείτε έντυπο με περισσότερες πληροφορίες για τον Μαραθώνιο Ανάγνωσης. Στην τελευταία σελίδα του εντύπου θα βρείτε και το Δελτίο Συμμετοχής σε περίπτωση που θέλετε να το εκτυπώσετε,, να το συμπληρώσετε και να μας το στείλετε ταχυδρομικά.


Για οποιαδήποτε διευκρίνιση σχετικά με τον Μαραθώνιο μπορείτε να επικοινωνείτε με την κα Μαρία Γεροσίδερη (211 3003500, εσωτ. 523, schools@metaixmio.gr) ή με την κα Ντόρα Τσακνάκη (211 3003500, εσωτ. 525, pressoffice@metaixmio.gr).

ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΠΩΣ ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΟΝ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΒΡΑΒΕΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΑ, ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΟΜΩΣ ΔΩΡΟ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΛΑΥΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ.




Από τα μικρά μου χρόνια ως σήμερα, ας μην πω με ακρίβεια πόσα είναι γιατί θα τρομάξω κι εγώ η ίδια, έζησα έναν πόλεμο, δύο εμφύλιους πολέμους, δύο δικτατορίες και δύο προσφυγιές. Δεν τα έζησα σαν απλός παρατηρητής, αλλά παίρνοντας ενεργό μέρος κάθε φορά κι έτσι και να ήθελα δεν θα μπορούσε το συγγραφικό μου έργο να μην επηρεαστεί από τα γεγονότα αυτά που συγκλόνισαν τον τόπο μας. Άθελά μου η ζωή μου μπλέχτηκε μέσα στην ιστορία κι έγινα κι εγώ ένα κομμάτι της. Το συγγραφικό μου λοιπόν έργο, θέλω δε θέλω, είναι γεμάτο ιστορία. Αν πέτυχα να κάνω τα παιδιά να την ακούσουν τουλάχιστον, το μέλλον θα δείξει. (Άλκη Ζέη)


ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΚΗ ΖΕΗ
Η Άλκη Ζέη δεν ξεχνάει ποτέ το παιδί. Δεν ξεχνάει ποτέ να είναι η ίδια παιδί. Τόσο μάλιστα που πολλές είναι οι στιγμές που μας προκαλείται η έκπληξη για το πώς πιάνει την όραση του παιδιού. Γιατί υπάρχει στη συγγραφέα η ταύτιση με την ψυχολογία του παιδιού και όχι ο μιμητισμός της παιδικής συμπεριφοράς... Η λογοτεχνία για το παιδί στην Άλκη Ζέη έχει βρει τον συγγραφέα της.
Γιάννης Νεγρεπόντης



Η Άλκη Ζέη έχει συμβάλει καθοριστικά στην ανανέωση του παιδικού βιβλίου τόσο με την αισθητική όσο και με την κοινωνική και παιδαγωγική αξία των έργων της.
Άντα Κατσίκη-Γκίβαλου



Η Άλκη Ζέη πρέπει, νομίζω, να χαιρετισθεί σαν συγγραφικό φαινόμενο.
Έλλη Αλεξίου 

Τα πιο παράξενα ποδήλατα του κόσμου. Καταπληκτικό!

Κάντε κλικ επάνω στην εικόνα και να μεταφερθείτε στις λεπτομέρειες της ανάρτησης. Εκεί θα δείτε ένα video τα πιο παράξενα ποδήλατα -και όχι μόνο- του κόσμου.

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

Online Εκπαιδευτικό Λογισμικό - Μαθηματικά Γ' και Δ' Δημοτικού



Κάνοντας κλικ επάνω στην εικόνα θα βρείτε το εκπαιδευτικό λογισμικό του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, το οποίο μπορείτε να το χρησιμοποιείτε και on-line χωρίς να το κατεβάσετε στον υπολογιστή σας. Αφορά τα Μαθηματικά της Γ' και Δ' Δημοτικού και είναι αρκετά ελκυστικό και ενδιαφέρον για τους μαθητές. Καθίστε μαζί με τα παιδιά σας και δουλέψτε το. Είναι απλά καταπληκτικό και βοηθάει τα παιδιά να μαθαίνουν διασκεδάζοντας.

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Η ιστορία ενός μολυβιού ...


Ένα παιδί κοιτούσε τη γιαγιά του που έγραφε ένα γράμμα. Κάποια στιγμή τη ρώτησε
- Γράφεις μια ιστορία που συνέβη σε εμάς; Και μήπως είναι μια ιστορία για μένα;
Η γιαγιά σταμάτησε να γράφει, χαμογέλασε και είπε στον εγγονό της:
- Όντως γράφω για σένα, Ωστόσο, αυτό που είναι πιο σημαντικό κι από τις λέξεις είναι το μολύβι που χρησιμοποιώ. Θα ήθελα, όταν μεγαλώσεις, να γίνεις σαν κι αυτό.
Το παιδί, περίεργο, κοιταξε το μολύβι και δεν είδε τίποτα το ιδιαίτερο.
- Αφού είναι το ίδιο με όλα τα μολύβια που έχω δει στη ζωή μου!
- Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο τον οποίο βλέπεις τα πράγματα. Το μολύβι έχει πέντε ιδιότητες, τις οποίες αν καταφέρεις να διατηρήσεις, θα είσαι
πάντα ένας άνθρωπος που θα βρίσκεται σε αρμονία με τον κόσμο.

Πρώτη ιδιότητα:
Μπορείς να κάνεις μεγάλα πράγματα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάς ποτέ ότι
υπάρχει ένα Χέρι το οποίο καθοδηγεί τα βήματά σου. Αυτό το χέρι το λέμε «Θεό» και Εκείνος πρέπει να σε καθοδηγεί πάντα σύμφωνα με το θέλημά Του.

Δεύτερη ιδιότητα: Πότε-πότε πρέπει να σταματάω να γράφω και να χρησιμοποιώ την ξύστρα. Αυτό κάνει το μολύβι να υποφέρει λίγο, αλλά στο τέλος είναι πιο μυτερό. Έτσι, μάθε να υπομένεις ορισμένες δοκιμασίες γιατί θα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.

Τρίτη ιδιότητα: Το μολύβι μας επιτρέπει πάντα να χρησιμοποιούμε γόμα για να σβύνουμε τα λάθη. Κατάλαβε ότι το να διορθώνουμε κάτι που κάναμε δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά σημαντικό για να παραμένουμε στο δρόμο του δικαίου.

Τέταρτη ιδιότητα: Αυτό που έχει στην ουσία σημασία στο μολύβι δεν είναι το ξύλο ή το εξωτερικό του σχήμα, αλλά ο γραφίτης που περιέχει. Έτσι, να φροντίζεις πάντα αυτό που συμβαίνει μέσα σου.

Τέλος, η πέμπτη ιδιότητα του μολυβιού: Αφήνει πάντα ένα σημάδι. Έτσι, λοιπόν, να ξέρεις ότι ό,τι κάνεις στη ζωή σου θα αφήσει ίχνη και να προσπαθείς να έχεις επίγνωση της κάθε σου πράξης.

Πηγή: Κείμενο του Paolo Coelho, που δημοσιεύθηκε πριν χρόνια στο περιοδικό ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

Ένα γράμμα μια ιστορία - Γράμμα Ι: Ο ιπτάμενος ιπποπόταμος


Μια πρωτότυπη σειρά κινουμένων σχεδίων που στοχεύει στη μάθηση μέσα από την ψυχαγωγία. Η γνωριμία του παιδιού με τα γράμματα και τους ήχους της γλώσσας γίνεται μέσα από 24 έμμετρες χιουμοριστικές, σουρεαλιστικές ιστορίες, οι οποίες συνδυάζουν την παιδαγωγική με την παραμυθική και την τηλεοπτική γλώσσα. Το κάθε επεισόδιο λειτουργεί σε ένα πλαίσιο διαθεματικής και ολιστικής προσέγγισης της γνώσης στηρίζοντας το Αναλυτικό Πρόγραμμα με μία καινοτόμο, πρωτότυπη και ελκυστική διάσταση.




Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Εντυπωσιακή μαγική παράσταση.

Οι σκηνές είναι από τα βραβεία "World Magic Awards" του 2009. Μία πολύ εντυπωσιακή παράσταση. Κάντε κλικ επάνω στη φωτογραφία για να δείτε τη συνέχεια.

DERINKUYU, Η ΥΠΟΓΕΙΑ ΠΟΛΗ.



Το 1963, όταν ένας κάτοικος του Derinkuyu (Μαλακοπή της Καππαδοκίας), κατεδάφιζε ένα τοίχο του σπιτιού του -σπηλιά-, ανακάλυψε έκπληκτος ότι πίσω από τον τοίχο ήταν ένα μυστηριώδες δωμάτιο που δεν το είχε ποτέ δει!



Αυτό το δωμάτιο οδηγούσε σε ένα άλλο και αυτό σε ένα άλλο και το άλλο. Κατά τύχη ανακαλύφθηκε η υπόγεια πόλη Derinkuyu, και της οποίας το πρώτο επίπεδο θα μπορούσε να έχει ανασκαφεί από τους Χεταίους γύρω στο έτος 1400 π.Χ.

Οι αρχαιολόγοι άρχισαν να μελετούν αυτή τη συναρπαστική υπόγεια πόλη. Ήταν διατεθειμένοι να φθάσουν σε σαράντα μέτρα βάθος, αν και υπάρχουν εικασίες ότι το κατώτερο επίπεδο είναι στα 85 μέτρα βάθος!
Προς το παρών έχουν ανακαλυφθεί 20 υπόγειοι όροφοι! Ωστόσο μόνο τα οκτώ επίπεδα μπορεί κανείς να επισκεφθεί. Στους άλλους ορόφους δεν επιτρέπεται η είσοδος ή προορίζονται για τους αρχαιολόγους και ανθρωπολόγους, που μελετούν το Derinkuyu.


Η πόλη είχε χρησιμοποιηθεί ως καταφύγιο από χιλιάδες ανθρώπους που ζούσαν στις σπηλιές για να προστατευθούν από τις συχνές επιδρομές που δέχθηκε η Καππαδοκία, κατά τις διάφορες περιόδους απασχόλησης τους, καθώς επίσης και από τους πρώτους Χριστιανούς.
Οι εχθροί, γνώστες των κινδύνων που κρύβονται μέσα στην πόλη, γενικά προσπάθησαν να ξεκάνουν όσους ζούσαν στην επιφάνεια δηλητηριάζοντας τα πηγάδια τους.


Το εσωτερικό τους είναι εκπληκτικό! Τα υπόγεια περάσματα τωνDerinkuyu (στα οποία υπάρχει χώρος για τουλάχιστον 10.000 άτομα), θα μπορούσαν να φράξουν σε τρία στρατηγικά σημαντικά σημεία με την κίνηση κυκλικών πέτρινων θυρών.
Οι βαριές πέτρες που έκλειναν το διάδρομο εμπόδιζαν την είσοδο των εχθρών. Είχαν ύψος 1 έως 1,5 μέτρα, πλάτος περίπου 50 εκατοστά και βάρος μέχρι 500 κιλά.


Επιπλέον, το Derinkuyu έχει μια σήραγγα περίπου 8 χιλιόμετρα σε μήκος, που οδηγεί σε μια άλλη υπόγεια πόλη της ΚαππαδοκίαςKaymakli.




Για τις υπόγειες πόλεις αυτής της ζώνης, ο Έλληνας ιστορικός Ξενοφών αναφέρθηκε στο έργο του «Κύρου Ανάβασις». Εξήγησε ότι οι άνθρωποι που ζούσαν στην Ανατολία είχαν σκάψει τα σπίτια τους κάτω από τη γη και ζούσαν σε αρκετά μεγάλα καταλύματα με όλη την οικογένεια, τα κατοικίδια ζώα τους και με αποθηκευμένα τρόφιμα.


Στο αναγεννημένο επίπεδο έχουν εντοπιστεί στάβλοι, τραπεζαρίες, μια εκκλησία (των 20 επί 9 μέτρα, με ανώτατο όριο τα περισσότερα στα τρία μέτρα ύψος), κουζίνες (ακόμη μαυρισμένες από την αιθάλη της φωτιάς που άναβαν για να μαγειρεύουν), πρέσες για κρασί και για λάδι, αποθήκες, χώροι σίτισης, ένα σχολείο, πολυάριθμες αίθουσες και ακόμη και ένα μπαρ.
Η πόλη ευνοήθηκε από την ύπαρξη ενός υπόγειου ποταμού! Είχε πηγάδια νερού και ένα υπέροχο ανεμιστήρα εξάτμισης (ανακαλύφθηκαν 52 φρεάτια εξαερισμού) που καταπλήσσουν τους σύγχρονους μηχανικούς.


Πηγή: http://kima-aroma.blogspot.com